Dzień Św. Mikołaja

Święty Mikołaj

Ks. Włodzimierz Kwietniewski

Chodził z siwizną szronu wplątaną w jedlinę,

śmiał się pełnią księżyca bladą i pyzatą,

podarował brylanty gwiezdne mroźnym kwiatom,

przed domami przystawał dumając z godzinę.

Obdarował prezentem przydrożną topolę;

potem wchodził do domów cicho, tajemniczo,

kładł prezenty, odchodził, ludzie je policzą –

wreszcie po Mlecznej Drodze odszedł w gwiezdne pole.

Temu podrzucił uśmiech, promień jaśniejący

wśród ponurych dni życia; temu szczęścia chwilę

wprost w schorowane ręce suche jak badyle;

dziś wytrwanie otrzymał w wierze kulejący.

Dziś z tworów ludzkiej ręki prezentów nie trzeba,

bo te jak łatwo przyszły, łatwo się oddalą;

nikłe, że w chwilach trudnych tak, jak proch się spalą –

wtedy trzeba nam darów, ale darów z nieba.

Rok temu , 6 grudnia prezentowałam Wam ten piękny wiersz , i tak bardzo Wam się wtedy 

podobał , zresztą mnie również dlatego postanowiłam go dzisiaj przypomnieć.. 

 Muszę przyznać , że ten wiersz bardzo mnie porusza.

Niesie za sobą jakąś głębię i tęsknotę.

Bo w sercu każdy z nas jest dzieckiem i chcielibyśmy ten czas pewnej niewinności 

 i dziecięctwa zatrzymać na dłużej..

Dzisiaj  doświadczyłam pewnego rodzaju końca pewnych marzeń ,  nie moich , ale czułam się tak jakby to było moje! . Zastanawiałam się dlaczego tak się dzieje...być może jest tak , że kiedy sami coś tracimy chcemy uchwycić się tej nadziei , która jest w innych ... a może to coś więcej , tęsknota za czasem utraconym , za beztroską i wiara , że wszystko jest możliwe i w zasięgu naszej ręki , a może jest jeszcze inaczej , kto to wie. Każdy musi sobie odpowiedzieć sam.

 Dziś wczesnym  rankiem ,   kiedy moje najmłodsze latorośle zajrzało do przygotowanych

 przez siebie skarpet...było już inaczej niż w poprzednich latach . Czułam , że wydarzyło się coś bardzo ważnego.!

Moje dziecko utraciło wiarę , którą podtrzymywaliśmy w nim przez lata , aby jak najdłużej czuło się dzieckiem..

Zabrakło , magii  i tajemnicy tego dnia. 

Moje dzieci długo wierzyły w  Św. Mikołaja i dzieciątko , które w dniu 24 grudnia przynosi wszystkim prezenty. Wiedziałam , że moim dzieciom taka wiara  jest potrzebne ... 

a dzisiaj było już inaczej....utrata pewnej dziecięcej wiary , marzeń -to wszystko co niesie ze sobą dzieciństwo ..

Pamiętam jak prze laty starszy syn wrócił ze szkoły bardzo rozgoryczony , upłakany , poprosił dramatycznym głosem abyśmy mu powiedzieli jak to jest z tym Św. Mikołajem ..

To była moja najtrudniejsza rozmowa z synem .. wiedziałam , że muszę powiedzieć Mu  prawdę , inaczej straci do nas zaufanie.. 

To było straszne ! popłakał się i powiedział wtedy , że tak bardzo chciał aby była to prawda ! 

Ze Św. Mikołaj naprawdę istnieje i ,że jego koledzy kłamią !

 prosił abyśmy nigdy jego bratu nie mówili  jak jest naprawdę aby wierzył jak najdłużej , bo to takie piękne ..

I Kubuś nigdy nie doświadczył złośliwości braterskiej ze strony brata w tej materii a wręcz przeciwnie ! Dawid podtrzymywał te wiarę w bracie , czerpiąc z niej dla siebie..

Takie jest dzieciństwo , a my czasem bardziej lub mniej świadomie pozbawiamy go nasze dzieci ,

 nie tylko jeśli chodzi o wiarę w Św. Mikołaja . Dziecko powinno jak najdłużej pozostać dzieckiem .

I chrońmy je od niepotrzebnej ''dorosłości '' , która czasem zabija nie tylko  marzenia...

CÓŻ WARTE BYŁOBY DZIECIŃSTWO I ŻYCIE BEZ MARZEŃ !

Wybaczcie ta refleksję Mikołajkową , a może Wy macie ochotę podzielić się wspomnieniami na ten temat?

Jeśli tak zachęcam do zwierzeń.

A teraz moje prezenty z tej okazji , garść zdjęć z ozdobami świątecznymi i grafiki na ta okazję.

I my przez chwilę znowu bądzmy dziećmi sycąc oczy tymi bajecznymi grafikami..

To tylko nieliczne z tych bajkowych grafik , wszystkie znalazłam w internecie na pewno

jest ich więcej , może piękniejszych , ale ja chciałam Wam i sobie przypomnieć jak to było gdy byliśmy dziećmi... 

życzę Wam wszystkim w tym dniu wiele uśmiechu na twarzy i radości w gronie najbliższych.

Luna